ازنظر دیویی معلم نقش راهنما و همکار شاگردان را برعهده دارد. دیویی اعتقاد دارد که معلم نباید نقش داناي محض که میخواهد دانش خودرا منتقل کند، داشته باشد بلکه باید دانشآموزان را از راه فعالیت، تحقیق و پرورش به تفکر وادارد. مربی به عنوان زنده نگاه دارنده تفکر و یادگیري در ذهن دانشآموز است. 

اوست که به ایجاد موقعیتها و ساختن شرایط فعالیت، کار و تلاش دانشآموزان اقدام میکند و شرایط تجربه مفید را فراهم میسازد، همواره درصدد است تا فعالیتی نو براي شاگرد با توجه به علاقه و رغبتش فراهم کند. از نظر دیویی باید همواره یک ارتباط متقابلی میان دو رکن یاددهنده و یادگیرنده یا همان معلم و دانش آموز وجود داشته باشد. آنان باید به تبادل تجربه بپردازند و هر دو در حال یادگیري باشند، هر دو یکدیگر را راهنمایی و هدایت کنند نه اینکه یکی مجبور به اطاعت و دیگري دستوردهنده باشد. در این ارتباط متقابل، تعادل ایجاد میشود، مساله به وجود میآید و تفکر منطقی میگردد. دیویی بر تربیت معلمان تاکید دارد و معتقد است که براي تغییر و اصلاح تعلیم و تربیت باید معلم را آماده ساخت و او را تربیت کرد و بر آموزش مداوم معلم تاکید داشت و او را به عنوان یک رکن مهم در تربیت مؤثر و مفید تشخیص داد و در تربیت او کوشید .
اگر در تربیت معلّم، دقت کافی به عمل آید و براي تربیت وي از روشهاي فعال استفاده گردد و ایجاد یک ارتباط دو طرفه میان معلم و جامعه فراهم شود در این صورت معلم تربیت میشود که قدرت درك و فهمبالایی براي برخورد با دانشآموزان و حل مشکلات آنان را خواهد داشت .
براي تحقق این هدف باید معلم با فرهنگ عمومی آشنا باشد و آن را به خوبی بشناسد، نسبت به دانشآموز بینش قوي و درك عمیق داشته باشد، در این صورت است که تجربه و تفکر توام میگردد و معلمی چندبعدي تربیت میشود.